Figúrate. Como si fueres. ¿Qué dibes ser? Yo, de ti, sería, sería… sería… sería nada. Ye mui cansao ser dalgo. Tol día intentándolo. Yo ser, soi capricornio, y dicen que me pega. Dizlo la xente que nun me conoz. Los capriccornio somos xente, parez ser, un poco escuro. Pero bueno. Como que nun vemos bien, y eso sí que me pega, porque veo fatal. De tola vida y cada vez peor. Capricornio, capricornio. Y claro, cabres, que, yá se sabe, tiramos al monte. Y eso tamién. Que la mayoría les veces nun tiramos, pero les ganes, ehí tán. Tol día como que tirando pal monte. Pero non. Quedamos nel llanu y con nós queden les ganes de tirar pal monte.
Yo de ti, sería, sería… sería esa otra. La que nun existe, claro. Si existiera, pa qué. Ya sería. Pero figúrate. Ser la que nun existe, tou eso que nun yes. Menuda.
¿Qué dibes ser? Yo sería, sería…, sería esa, figúrate, la que nunca va. Pero tampoco vuelve. Asina que dónde. La que siempre ta y diz de too, que va a ser nada. Vaya.
Yo, de ti, sería, sería… sería un bichu. Unu con xacíu, si lu hubiera. Unu que medrara a les once y menguara a les ocho. Un bichu malu. Quién te diba a querer.
Naide. Quién quier a nada.